GG & GVD

Op een knisperige winterdag, het vroor dat het kraakte, besloten mijn goede vriend V en ik een fijn uitstapje te maken naar de Groenburgwal. V omdat hij het mooiste meisje van de bioscoop geschaakt had en ik omdat ik mijn nieuwe lief graag rein van lichaam tegemoet treed. Waar men vroeger zichzelf bewaarde tot de huwelijksnacht, wordt de liefde tegenwoordig bezegeld met een gezamelijke soa test bij de GG & GD.
‘Ik houd zoveel van jou dat ik vrijwillig een onbekende met een plastic staafje in mijn lul heb laten porren. Neuken?’ wordt er wel met minder woorden gezegd.

Donderdagavond stonden V en ik in de rij, zo Algemeen Beschaafd mogelijk Nederlands pratend zodat mensen niet zouden vermoeden dat we simpelweg te dom waren geweest om een condoom te gebruiken. Ik was snipverkouden en vroeg me af of een snotneus en tranende ogen de eerste symptomen van HIV waren.
V bleek een echte insider. Hij frequenteerde de locatie dusdanig vaak dat ze hem op een gegeven moment wilden weigeren omdat men vond dat hij er misbruik van maakte. V wist ook welke chocolademelk lekkerder was uit de automaat in de wachtkamer en klaagde over het feit dat de prijs met 5 cent omhoog was gegaan sinds de laatste keer dat hij geweest was.
Het belletje rinkelde en ik was aan de beurt voor mijn intakegesprek.
‘Heb je je wel eens laten betalen voor seks?’ ‘Are you making me an offer I can’t refuse?’ wilde ik vragen, maar ik hield wijselijk mijn mond en schudde van nee.

Waar ik de vorige keer onderworpen was aan een nare ontmoeting met een koude eendebek en stijgbeugels vergezeld door het opbeurende verhaal van de arts dat sommigen een rechte en anderen een scheve baarmoeder hadden en dat het daarom waarschijnlijk een beetje zeer deed, had ik ditmaal het probleem van de diepliggende aderen. Enkele jaren geleden is het mij zelfs verboden ooit bloed te doneren na drie kwartier prikpogingen en het dreigement dat ze het anders uit mijn bil zouden tappen. Na 4 maal misprikken besloot mijn dokter deze keer tot illegale praktijken over te gaan en de zuignaald te gebruiken. Dit was officieel niet toegestaan omdat naar eigen zeggen de tester niet goed af te sluiten viel en bij een ongeluk eventueel HIV over de hele lading die vervoerd werd verspreid kon worden. Ik voelde me vereerd dat deze vrouw vrijwillig heel Amsterdam in gevaar bracht om mijn bloed te kunnen testen.

Eindelijk werd ik op pad gestuurd om mezelf met een wattenstaaf te onderzoeken. Deze mocht ik eigenhandig verzegelen en naast de bak waar heel groot URINE opgeschreven stond deponeren.
Anderhalf uur later en een mooie ervaring rijker stapten we naar buiten.
‘Zat er maar één tester in die bak? Die was van mij.’ vertelde V trots. Ik was enigzins verbouwereerd dat ik V’s urine had kunnen ontvreemden en dat niemand mij dan had tegengehouden.
Denkend aan alle gemiste kansen liepen we de maneschijn tegemoet. Nog tien nachtjes slapen.