De zwarte in het Witte Huis.

Op het moment dat
ik samen met twee vrienden de mistige nacht in stapte merkte ik op dat het toch
wel verdacht veel op oud en nieuw leek. Dit werd beaamd en ik het zou het vaker deze avond horen. Het aftellen
was begonnen.

Het is prachtig
hoe men in Amsterdam tegenwoordig van elke gelegenheid een hippe hype weet te
maken en ik loop daar graag in mee. The Presidents Night in de Melkweg.

Als ik binnenkom
is rapper Jawat net een tirade begonnen tegen ons, schapen die allemaal met hun
neus richting de VS gekeerd staan. “Jullie zeggen allemaal neger en zwart en
dat is fout, het is Afro-Amerikaans, zwart staat als negatief in het
woordenboek.”  Nou, mij hoor je nu even
niet klagen en ik ben toch echt een halve zwarte Afro-Amerikaanse neger. “Er
gaat helemaal niets veranderen. Jullie zullen wel denken, wie is dat
opgeschoten kereltje dat daar staat, maar ik wil het toch even zeggen.”

Inderdaad, dacht
ik, een behoorlijk opgeschoten kereltje.

Kay van der Linde
is te gast bij Pauw & Witteman. Hij vertelt het publiek dat veel mensen
niet weten dat Obama tegen het homo-huwelijk is.

Leuk om te weten dat
ook Kay een abonnement op het Parool heeft en hier klakkeloos uit
kan citeren. 

Dat is blijkbaar wat
de Nederlander het liefst op de agenda van Obama zet.

1. Legalisering
van het homohuwelijk

2. Afschaffing
van de doodstraf

3. Wereldvrede

Nadat een jongen
net iets te vaak in mijn nek heeft uitgeademd verlaat ik het zweethol en
besluit ik het geheel op uitzending gemist terug te kijken.

Sigaretje buiten.
Even reflecteren. De hele stad
organiseerde verkiezingsfeestjes en alles was uitverkocht. “Net of we zelf
mogen stemmen.” Verzucht L.

Inderdaad.
Vanavond doen we allemaal even alsof we daar wonen en niet hier, vanavond doen
we even of zij ook ons applaus horen tijdens de toespraken, vanavond doen we
even of Amerika wederom de wereldmacht is welke zij sinds de Boston Tea Party placht
te zijn, die ons, verdwaalde wereldburgers, opnieuw sturing kan geven.  Amen.

Om 1u begint de
pakjesavond voor volwassenen. De stemmen worden langzaam uitgepakt.

10 trans-Atlantische
smsjes verder begint het daadwerkelijk vorm te krijgen. Weer even roken buiten. Kay van der Linde
staat hier ook. Van dichtbij is het nog steeds een eikel, maar dan langer.

Hij weet het niet te
verkroppen dat Obama 700 miljoen dollar campagnegeld wist te besteden.

Zo had McCain ook
kunnen winnen. Nou, blijkbaar niet, want hij heeft het geld niet weten op te
halen. Maar ik snap hem wel, Kay heeft niet eens de centen om een doodnormale
stropdas aan te schaffen waardoor hij de hele avond als een verdwaalde
volkszanger tegen Jack de Vries en Charles Groenhuizen afsteekt. Dat kan pikeren.

Het is 04:00u.
Obama heeft zo goed als gewonnen en dan komt mijn grootste verrassing van de
avond. De hologram. Will I. Am verschijnt als hologram op CNN. News
imitates art.

En ik maar denken
dat dat altijd een leuk grapje van Star Trek was….

In 24 speelde er
ook al een zwarte president, dus dit hadden we kunnen zien aankomen.

Op het moment dat
de strijd daadwerkelijk beslecht is denk ik aan mijn oma in de VS en dan doet
het me toch meer dan ik dacht. Want we kunnen wel zeggen dat bepaalde
denkpatronen achterhaald zijn, maar zoals je hier  in mijn oude blog kunt lezen is het tegendeel
waar.   Maar vooruit, neus ophalen, ogen droogdeppen en
het hoge Oprah Winfrey gehalte in zijn geheel even aderlaten.

Tot slot naar de Stadschouwburg voor
een All American Breakfast. Onder de bemoedigende woorden van Ruud Lubbers
dommel ik herhaaldelijk in slaap en besluit ik te vertrekken.

Ik zoek mijn mannelijke gezelschap op en geef
hem tot mijn eigen verrassing een boks. Hoe straat. Twee allochtonen die
reprezenten tussen alle bobo’s. Waar
kwam dat nou weer vandaan?

Het is licht
buiten. Op naar huis. Maar dan? Hoe nu de warme leegte die intreedt op te vullen?

En dan zie ik
het, groots opgehangen op het Leidseplein:

Waterschapsverkiezingen 13 – 25 november 2008

U bepaalt hoe Nederland leeft met water!

Follow