Bedankt voor het komen en een fijne reis terug…

“Hoe zal ik mijn blog noemen?”  vraag ik aan een collega van me.

“Dubbelvla.” “Mwah.” “Nou, dat staat anders wel precies voor de multiculturele samenleving…”

“Pardon?” “Als je het uitschenkt komt het gescheiden uit pak in de kom maar uiteindelijk roer je toch waardoor het van kleur en smaak verandert. En dat is precies wat er met ons gebeurt.”

Deze vergelijking is van een EO gehalte waar je U tegen kan zeggen. “Sorry maar dat gaat ‘m vandaag niet worden…” Met dubbelvla in mijn achterhoofd fiets ik naar de Studio K. waar vandaag een debat over de multiculturele samenleving plaatsvindt. Allerlei knappe koppen bij elkaar die onderzoeker naar, of ervaringsdeskundige van zijn.

Het onderwerp voelt een beetje “uit”. 

Hier hebben we het al een keer over gehad. De presentator maakt terloops een opmerking over het overwegend autochtone publiek wat in de zaal zit. En dat klopt. Eigenlijk wil ik weleens een debat bijwonen tussen tien randgroepjongeren die hun visie geven op de multiculturele samenleving, want als zij niet de hele dag op hun scootertje geleund stonden was er naar mijn idee amper een discussie geweest.  Maar die hoor je niet.

Ik houd van erwtensoep met worst en elke tien minuten stop ik een dropje in mijn mond. Ik heb vroeger geschaatst op de Prinsengracht, toen Global Warming nog geen begrip was en ben een trouwe bezoeker van de Efteling. Maar op zondag eet ik een Turkse Pizza tegen de kater en thuis maak ik soms couscous salade. Stamppot lukt me eigenlijk nooit zo goed. In de Keukenhof ben ik nooit geweest, maar wel naar het laatste concert van André Hazes.

In mijn wereld stel ik mezelf geen vragen over de multiculturele samenleving. In mijn wereld lees ik er wel over in de krant.

Een meisje uit het publiek vraagt waarom iets wat jarenlang geen probleem heeft gevormd, plots de kop opsteekt. Inderdaad.

Ik ben bevriend met een harige Turk, een Chinees uit Alkmaar die eigenlijk een geadopteerde Koreaan is, twee halve Pinda’s en een Bijlmerneger. Voor de rest een groot aantal kaaskoppen, enkele Duitse immigranten, een Hongaar, een Portugees die ik nog steeds slecht versta en een Française. Een vriendje met een zwaar Brabants accent is praktiserend moslim en combineert dit prima met feesten en partijen, maar wel alcoholvrij. Mijn Israëlische vriendin neemt me mee duiken in Eilat en mijn Marokkaanse collega nodigt iedereen uit om met het Suikerfeest bij zijn ouders op bezoek te komen. En ik? Ik stuur een bulkmail over Sinterklaas rond. 

Maar ik begeef me ook in een hoogopgeleide omgeving, ben niet streetwise, ik ken mijn meeste vrienden van de middelbare school of van de universiteit. En soms uit de kroeg, maar dan was het altijd na een goed gesprek.  En we hebben het nauwelijks over religie.  Bovendien woon ik goddank in de Baarsjes, waar ik vrouwen met hoofddoek hun kinderen in gebrekkig Nederlands terecht hoor wijzen, mijn Tokkie buren zich bemoeien met de inhoud van mijn achtertuin, waar oude Poolse mannetjes op mijn raam kloppen om me tweetalig te complimenteren met mijn pas geverfde woonkamer en waar jonge tieners flirten met de man in de Dönorzaak op het Mercatorplein. Ik vind het alleen maar gezellig. Maar als je niet opvalt, ben je geen probleem, ben je geen probleem, kom je niet in de krant. Kom je niet in de krant, dan besta je niet.

Het is blijkbaar wel een probleem als groepen niet mengen. Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik geen toffe advocaten in mijn vriendenkring heb, geen vriendinnetjes die uitgaan naar Jantjes verjaardag en geen vrienden die rechts stemmen, bovendien praat ik zo min mogelijk met toeristen.  En ik ervaar dat niet als gemis. Maar dat zijn natuurlijk geen ‘echte allochtonen’.

Het is een kort debat. Tegen de tijd dat ik dit allemaal heb opgetikt is het gesprek al weer voorbij. De huidige problematiek is echter niet binnen het uur opgelost.

Raja Felgata maakte een mooi punt: “Voorlopig zullen we het met elkaar moeten doen.” En wat dat betreft zijn ik en mijn Amsterdamse generatiegenoten op de goede weg. 

Nu de politiek nog.

DEZE WEBLOG IS LIVE GESCHREVEN EN GEPOST TIJDENS HET 5INFIVE FESTIVAL. MET DANK AAN MIND THE GAP EN ONEFOURONE COLLECTIVE

Follow